نقشه آگاهی، نقشه گنج است!

دنیای درون دنیای بی ابزایست. در این راه ، مسیر یاب و GPS ندارید! فقط خودتان هستید و خودتان! در جهان درون نیاز به یک نقشه جامع داریم اما این نقشه چطور می‌تواند راهنمای شما باشد و شما را در تشخیص موقعیت کنونی و رسیدن به مراتب بالاتر راهنمایی کند  ؟ بیایید برای درک بهتر موضوع، پایین ترین سطر جدول یعنی (شرم) را با هم بررسی کنیم.
(شرم) پایین ترین احساس ممکن در یک انسان است که در (پارادایم بقا) و دسته بندی زور و سلطه (Force) واقع شده است که در مقالات و پستهای بعدی به جزئیات بیشتری به این دسته بندی ها خواهیم پرداخت. این حس باعث ایجاد وضعیت قالب احساسی (حقارت) در فرد ‌می‌شود. سطح انرژی فرد حاوی این حس در پایین ترین سطح ممکن با معیار اندازه گیری (۲۰) قراردارد و دیدگاه فرد به زندگی (تیره بختی) است. دیدگاه فرد در این سطح به خدا و صفات عمده حق تعالی (خار کننده) و روند یا پروسه ای که فرد در آن قرار دارد منجر به (طرد شدگی و نابودگری) خواهد شد. دیالوگ های فرد ممکن است حاوی کلماتی نظیر : شرمنده ام، ببخشید های پرتکرار و کلماتی که خود را حقیر بشمارد باشد. احساسات فرد در این سطرِ جدول، با رنگ قرمز نمایش داده شده و این حس از برآورده نشدن نیازهای اولیه انسانی مرتبط به چاکرای اول و ضعف در برقراری ارتباط با جنس مخالف و شرم از فیزیک و اعمال خود نشات گرفته است. این حس ممکن است از طریق خانواده و یا محیط یا آموزش های اشتباه در کودکی به فرد القاء شده باشد. فرد با رشد و شناخت صحیح قوانین هستی و افزایش آگاهی خود می‌تواند به سطوح بالاتر این جدول صعود کند اما عبور از هر سطر نیازمند درک عمیقی است که شاید در پست های آینده و یا در کانال فراسوی ذهن برایتان به شرح بیشتر بپردازم. اما ادراکی که برای خروج از این سطح لازم است چیست ؟ واضح است که ساده ترین روش برای حل هر مسئله ای رویارویی با آن است اما این رویارویی در سطح درونی می‌تواند بسیار موثر و راه حلی دائمی باشد. فرد در این وضعیت باید نسبت به شناخت خود در ورای فیزیک جسمانی و ذهن اطلاعات بیشتری کسب کند. لازم است به نحوه عملکرد ذهن و کدهای ذهنی آشنایی بیشتری پیدا کند و بداند که هر آنچه که در او باعث برانگیختگی حس شرم می‌شود تنها شرطی شدگی و اصول تربیتی و آموزش‌هایی است که در کودکی در ذهن او از طریق والدین یا محیط نهاده شده است که لزوما صحیح نیست و به اندازه میزان آگاهی والدین و اطرافیان اوست. فرد باید در هنگام احساس حس شرم، هوشیارانه گفتگوها و صداهای درون ذهن خود را رصد کند و به گفتگوهای ذهنی خود بصورت کاملا آگاهانه، ناظر باشد و ریشه این گفتگوهای ذهنی را در تربیت ها و آموخته های خود در مسیر زندگی بویژه در کودکی جستجو کند. شاید در حین این جستجو به یک روشن شدگی مبنی بر خاطره ای که در کودکی او را بابت بدن و فیزیک یا ظاهر یا عملی او را به سخره گرفته اند، برسد. شاید این خاطره به بازخوردی منفی از جنس مخالف یا اصولی تربیتی از والدین منجر شود. به هر حال جستجو کننده باید در ذهن خود کدی حاوی باور، فکر یا عقیده ای مبنی بر شرم و آموزش هایی که به او در این راستا داده اند را در خود جستجو کند. آگاهی به مسئله ای و ادراک آن در جهان درون، بلافاصله احساس منفی مرتبط به آن را خنثی می‌کند. مثال ساده ای در این راستا این است که: فرض کنید در کلبه ای تاریک و دور افتاده هستید. ناگهان صدایی می‌شنوید. تق تق! از پنجره صدایی می آید اما کسی آنجا نیست. ممکن است بترسید اما وقتی علت آن را متوجه می‌شوید و درک می‌کنید که پرنده با نوک خود به پنجره می‌زند و درخواست حمایت و غذا دارد به ترس خود خواهید خندید! این عمل در سطح ذهن و درون هم اتفاق می‌افتد. در این سطح جملات تاکیدی نظیر (خداوند مرا در نوع انسانی خود منحصر به فرد و زیبا آفریده است، هیچ کس کامل نیست، شرم تنها ذهنیت من است و ذهنیت من از جنس وهم، فکر و خیال است و وجود خارجی ندارد، جایگزین و تکرار کند. البته در سطوح بالاتر ممکن است تکنیک هایی ارائه شود که نیازی حتی به جستجو و جملات تاکیدی نباشد و فرد تنها با ناظر بودن به ذهن خود به روشن شدگی و رفع مشکل مذکور بپردازد. اما در این مقاله به ارائه تکنیک در این زمینه می‌پردازیم.